-
1 infirme
infirme [ɛ̃fiʀm]1. adjective2. masculine noun, feminine noun* * *ɛ̃fiʀm
1.
2.
nom masculin et féminin disabled person* * *ɛ̃fiʀm1. adj2. nm/fdisabled person, person with a disabilityinfirme moteur — physically disabled person, person with a physical disability
* * *A adj gén disabled; ( par l'âge) infirm; devenir infirme à la suite d'un accident to be disabled after an accident.[ɛ̃firm] adjectif————————[ɛ̃firm] nom masculin et féminin -
2 infirme
-
3 infirme
īnfīrmē, Adv. (infirmus), a) ohne Halt, haltlos, ieiune et infirme dicere, Plin. ep. 1, 20, 21. – b) kleinmütig, tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat, Suet. Aug. 90. – c) unzuverlässig, socii inf. animati, Cic. ep. 15, 1, 3.
-
4 infirme
[ɛ̃fiʀm]Adjectif & nom masculin et féminin inválido(da)* * *[ɛ̃fiʀm]Adjectif & nom masculin et féminin inválido(da) -
5 infirme
[ɛ̃fiʀm]Adjectif & nom masculin et féminin inválido(da)* * *infirme ɛ̃fiʀm]adjectivo, nome 2 géneros( deficiente) inválid|o, -a m., f. -
6 infirme
īnfīrmē, Adv. (infirmus), a) ohne Halt, haltlos, ieiune et infirme dicere, Plin. ep. 1, 20, 21. – b) kleinmütig, tonitrua et fulgura paulo infirmius expavescebat, Suet. Aug. 90. – c) unzuverlässig, socii inf. animati, Cic. ep. 15, 1, 3. -
7 infirme
infirme [ẽfierm]〈bijvoeglijk naamwoord; ook m. & v.〉1 invalide ⇒ hulpbehoevend, gebrekkig♦voorbeelden:adjinvalide, gebrekkig -
8 infirme
īnfirmē [ infirmus ]1) слабо, неосновательно ( dicere PJ)2) малодушно, робкоaliquid paulo infirmius expavescere Su — чрезвычайно пугаться чего-л.3) ненадёжно, вяло (i. animatus C) -
9 īnfīrmē
īnfīrmē adv. [infirmus], faintly, slightly: animatus.* * *weakly, faintly; cravenly; not powerfully/effectively/dependably/soundly -
10 infirme
infirmē, adv., v. infirmus fin. -
11 infirme
infirmechuravý člověk mneduživý (adj.)slabý (adj.)tělesně postižený (adj.)tělesně postižený (člověk) mchuravý (adj.) -
12 infirme
ɛ̃fiʀm
1. m/f1) Körperbehinderte(r) f/m2) ( invalide) Krüppel m
2. adjinfirmeinfirme [ɛ̃fiʀm]I Adjectif(à la suite d'un accident) behindert; (pour cause de vieillesse) [alters]schwach; Beispiel: infirme de quelque chose gelähmt an etwas datif -
13 infirme
-
14 infirme
1. adj2) перен. немощный, слабый2. m, fкалека; инвалид, увечный [увечная]; хронический больной, хроническая больнаяinfirme mental — неизлечимый психически больной -
15 infirme
an., handicapé: bétour m. (Bogève) ; infirmo, -a, -e (Albanais.001, Villards-Thônes).A1) infirme // handicapé infirme d'une main ou des deux mains /// d'un bras ou des deux bras ; manchot: mangueûrno, -a, -e < sans anse> (001). -
16 infirme
adj. искале́ченный; уве́чный vx.;il est infirme des jambes ∑ — у него́ искале́чены но́гиdevenir infirme — станови́ться/стать кале́кой <инвали́дом>; кале́читься/ис=, по= fam.;
■ m, f кале́ка m, f, инвали́д m seult. -
17 infirme
adj. Etre infirme des méninges: To be 'soft in the head', to be rather simple-minded. -
18 infirme
adj. et n. (lat. infirmus "faible") 1. недъгав, болнав, немощен; être infirme d'un bras недъгав съм с едната ръка; 2. m., f. сакат човек; 3. ост. слаб. Ќ Ant. valide, ingambe. -
19 infirme
adjслабый, немощный -
20 infirme des méninges
аргоDictionnaire français-russe des idiomes > infirme des méninges
См. также в других словарях:
infirme — [ ɛ̃firm ] adj. et n. • 1247, rare av. XVIe; lat. infirmus « faible » 1 ♦ Vx ⇒ faible. « l esprit est prompt et la chair infirme » (Pascal). 2 ♦ (XVIIIe) Mod. Qui est atteint d une ou plusieurs infirmités (spécialement d infirmités incurables). ⇒ … Encyclopédie Universelle
infirme — Infirme. adj. de tout genre. Maladif, mal sain. Un homme infirme. c est un corps extremement infirme. Il est aussi subst. Et en ce sens, il ne s employe guere qu au pluriel, & signifie, tant les maladifs & mal sains, que ceux qui sont malades… … Dictionnaire de l'Académie française
Infirme moteur cérébral — ● Infirme moteur cérébral sujet atteint d infirmité motrice cérébrale … Encyclopédie Universelle
infirmé — infirmé, ée (in fir mé, mée) part. passé d infirmer. Décision infirmée par le tribunal … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
infirmé — Infirmé, [infirm]ée. part. pass … Dictionnaire de l'Académie française
infirme — (in fir m ) adj. 1° Qui n est pas ferme, solide, résistant. • L esprit est prompt et la chair infirme, PASC. Myst. de Jésus, I, éd. FAUGÈRE.. • L homme est assurément trop infirme pour...., PASC. ib. dans COUSIN. Substantivement.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
INFIRME — adj. des deux genres Qui a une constitution faible, qui est sujet à des infirmités ; ou Qui a actuellement quelque indisposition qui le rend languissant. C est un corps extrêmement infirme. Un homme, un vieillard infirme. Vieillesse infirme. On l … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
INFIRME — adj. des deux genres Qui est affecté d’une infirmité ou d’infirmités. Un enfant infirme. Substantivement, Hôpital destiné aux infirmes. Par extension, Vieillard infirme. Vieillesse infirme. Il signifie d’une façon plus générale, tant au propre… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
infirme — an., handicapé : bétour m. (Bogève) ; infirmo, a, e (Albanais.001, Villards Thônes). A1) infirme // handicapé infirme d une main ou des deux mains /// d un bras ou des deux bras ; manchot : mangueûrno, a, e <sans anse> (001) … Dictionnaire Français-Savoyard
Infirme moteur cérébral — Infirmité motrice cérébrale Infirmité motrice cérébrale CIM 10 : G80 L’infirmité motrice cérébrale (IMC), appelée aussi infirmité motrice d origine cérébrale (IMOC), désigne les conséquences neurologiques des lésions, quelle qu en soit l origine … Wikipédia en Français
Journal Infirme — Album par Triumviro Sortie 27 février 2006 (France) Enregistrement studio RDPC (Paris) Durée 40min58s Genre rock français … Wikipédia en Français